ای کاش پدر و مادرم می دانستند... - ای کاش پدر و مادرم می دانستند...

مردم را روزگارى رسد که در آن از قرآن جز نشاندن نماند و از اسلام جز نام آن . در آن روزگار بناى مسجدهاى آنان از بنیان آبادان است و از رستگارى ویران . ساکنان و سازندگان آن مسجدها بدترین مردم زمینند ، فتنه از آنان خیزد و خطا به آنان درآویزد . آن که از فتنه به کنار ماند بدان بازش گردانند ، و آن که از آن پس افتد به سویش برانند . خداى تعالى فرماید : به خود سوگند ، بر آنان فتنه‏اى بگمارم که بردبار در آن سرگردان ماند و چنین کرده است ، و ما از خدا مى‏خواهیم از لغزش غفلت درگذرد . [نهج البلاغه]

ای کاش پدر و مادرم می دانستند...

بنام او

نوشتن یعنی ساختن یا ویران کردن.

از خدا میخواهم به من توانایی نوشتن بدهد تا بتوانم ویرانی ها را بسازم.

هر چند کوچک و ناچیز

اما...

همانقدر که عقل ناقص من قد میدهد

همانقدر که دستان بی هنر من می توانند

ترسی نیست...

چون از هیچ کس بیشتر از آنچه که دارد ...

انتظاری نیست.

تعارف را که کنار بگذاریم شاید بسیاری از پدران و مادران امروز اقرار خواهند کرد که با فرزندان خود در زمینه های مختلف و به اشکال گوناگون مشکل دارند.

بیش از دو یا سه سال پیش برای اولین بار تصمیم گرفتم در باره پدر و مادرهای امروزی بنویسم. وبلاگ خوب و پر باری از آب درامده بود اما متاسفانه به سبب کنکور و پس از آن هم دانشگاه نتوانستم ادامه بدهم.

نمی دانم چه حسی مرا به نوشتن وا میدارد. با وجود اینکه می دانم چیزی نمی دانم....

اما...

همانقدر که عقل ناقص من قد میدهد

همانقدر که دستان بی هنر من می توانند

ترسی نیست...

چون از هیچ کس بیشتر از آنچه که دارد ...

انتظاری نیست.

می خواهم دوباره شروع کنم. هفته ای یک بار. هفته ای یک نوشته. یک ماجرا. یک نظر.

کنارم باشید.

یا علی

مجتبی بدری ::: سه شنبه 86/1/14::: ساعت 2:26 صبح

نظرات دیگران: نظر